zondag 19 mei 2013

Flexibel maar onnuttig


Ik ben verbaasd, totaal confuus! Niet door het nieuwe werken, maar door iets anders, al kan ik me voorstellen dat het uiteindelijk wel met elkaar te maken heeft. Beide zaken stammen namelijk uit een kwantitatief calculerend management – ik geef direct toe dat deze laatste uitspraak wetenschappelijk niet verantwoord is.

Ik ben verbaasd, daar begon ik mee. In het afgelopen jaar heb ik mij georiënteerd op een nieuwe subsidieaanvraag en wat daarmee samenhangt. En ik vernam dat het woord “valorisatie” in de lucht hangt en van steeds groter belang wordt. Valorisatie is het toepasbaar maken of zelfs het te gelde maken van het onderzoek. Het onderzoek dat je doet, moet dus ten goede komen aan (een deel van) de maatschappij – die heeft tenslotte betaald voor dat onderzoek. Zo heeft NWO een folder gemaakt over valorisatie, waarin ze uitlegt dat je op verschillende manieren je onderzoek ten dienste van de cultuur, de maatschappij, de economie of de politieke participatie kunt maken. Voorbeelden zijn populariserende publicaties, ontwikkeling van lesmateriaal of tentoonstellingen in musea (Handreiking Kennisbenutting NWO Geesteswetenschappen, april 2011, p. 5). Ja, we worden zelfs aangemoedigd om onderzoek te verspreiden onder niet-wetenschappers door middel van ‘publicaties in populaire (wetenschappelijke) tijdschriften’ en workshops (p. 6).

Tot zover snap ik het nog (al zitten er wel wat haken en ogen aan), maar toen kwam het visitatierapport over het wetenschappelijk onderzoek van de universiteiten. En wie schetst mijn verbazing toen ik vernam dat een aantal dingen niet of nauwelijks meer meetelden: (1) populariserende artikelen – totaal uit den boze; (2) hoofdstukken in bundels over een onderwerp, zodat het onderwerp van verschillende kanten of vanuit verschillende disciplines wordt besproken – waardeloos; (3) verrichtingen van bijzondere hoogleraren, mensen die vanuit een bepaalde doelgroep aan de faculteit worden benoemd en hun studie juist voor die doelgroep nuttig kunnen maken – tellen niet meer mee; (4) lesmateriaal dat je voor je eigen studenten ontwikkeld, door NWO zeer aanbevolen – niet meer doen! (5) elk artikel dat in het Nederlands geschreven is – fout!! Het enige wat goed telt, is een internationaal, dus niet Nederlands, artikel in een peer-reviewed tijdschrift. Weg valorisatie.

En zo moet ik subsidie aanvragen. Aan NWO beloven dat ik ga valoriseren, maatschappelijk en cultureel van belang zal zijn – om afgestraft te worden bij de visitatie als ik dat ook werkelijk doe.
 

P.S. Het stuk van Dirk Vlasblom, ‘Losgezongen van het eigen land’ over eenzelfde problematiek binnen de sociologie (NRC Weekend, zaterdag 18 mei, Wetenschap p. 7) is me uit het hart gegrepen.

P.P.S. Ik geef toe dat ik me ook heb laten beïnvloeden door Stanley Hauerwas, The State of the University (Blackwell Publishing 2007).