Het nieuwe werken brengt met zich mee, dat je ook thuis werkt. Meer dan
voorheen, in mijn geval. Voor de flexibele indeling was ik tamelijk onflexibel:
dinsdag en donderdag aan de VU, andere dagen ‘s ochtends op mijn vaste plek aan
de PThU te Kampen, ’s middags meestal thuis. Dat had ik zelfs zo onder mijn
mails staan, zodat iedereen wist waar ik uithing. Nu zijn de dinsdagen en
donderdagen gelijk gebleven, want dan geef ik doorgaans college. De andere
dagen zit ik echter thuis. En dat vereist een ander soort aanpak.
Ik lees in de kranten klachten over het verloren gaan van werk en privé,
over 24/7 economie, over nooit meer klaar zijn met je werk, digitale stress. Dat
kan allemaal optreden. Daar heb ik wel ruimschoots ervaring in. Ik heb altijd
thuis gewerkt, voor een groter of kleiner deel. De scheiding van werk en privé
heb ik eigenlijk nooit goed gekend. Thuis colleges voorbereiden en op het werk
privémail beantwoorden. Een artikel zitten schrijven en als je even vastloopt
de wasmachine aanzetten. Werken totdat je kinderen thuiskomen en dan met hen
eten of theedrinken. Kinderen voorlezen en naar bed brengen en dan nog even een
scriptie nakijken. Zo gaat het al jaren.
Het vergt wel zelfdiscipline. Maar andere dan ik had gedacht! In het begin
hoorde ik mijn moeders stem in mijn achterhoofd: het mag wel een rommeltje
zijn, maar leg dan wel alles op één stapel. Of: niet de was laten liggen
als-t-ie nat is, dat gaat stinken. Het huis netjes houden en schoon, dat hoorde
bij mij onder het kopje “zelfdiscipline”. Totdat ik – al tijdens mijn studie –
dacht: ik moet het andersom regelen. Ik moet zelfdiscipline hebben om te gaan
werken, ook al is het een puinhoop om mij heen en ook al ligt de was nog te
wachten. Dat heeft een tijdlang heel goed gewerkt, maar nu breekt er toch weer
een andere fase aan.
Nu ik veel meer thuis werk, ligt er altijd wel wat op me te wachten van dat
werk. Scripties, mails, halve artikelen, lesvoorbereidingen. Nu moet ik toch
regelmatig een andere zelfdiscipline van stal halen: weekend houden of wat
ouderwetser gesproken zondagsrust. Op zaterdagavond de computer uit en niet
meer aanzetten tot maandagochtend. Punt. Dus daarom typ ik dit blogje nog even
af en ga mij wijden aan de zondagsrust: dienst, koffie, mij laten verwennen
door mijn dochter die weer gaat koken, boekje lezen, spelletjes doen met de
jongens, Latijn overhoren, openhaard aan, een aflevering Star Trek met mijn
man. Zondag, ik kom eraan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten