Nieuwe situaties leveren
ook nieuwe woorden op. Toen de schoonmaak moest worden opgewaardeerd, kregen we
“interieurverzorgsters”. Toen er politiek correct moest worden gesproken,
kregen we “handen aan het bed” in plaats van verpleegsters. En nu we allemaal
ons eigen werk moeten managen – omdat we ons soms suf piekeren wanneer we nu
het beste op kantoor en wanneer we toch het beste thuis kunnen werken en hoe we
dat artikel kunnen afmaken terwijl het boek dat je daarvoor nodig hebt, thuis
ligt, etc. – nu krijgen we een cursus “persoonlijk leiderschap”. Let op: het
betekent dus niet een persoonlijke stijl van leiding geven, maar het leiden van
je eigen persoonlijkheid! Nou, dat was wel nodig, want het leiden van je eigen
persoon is toch nog altijd het moeilijkste wat er is!
Maar nu heb ik een mooi
nieuw woord gehoord! Het klinkt doodeng, maar het zegt wel precies wat het
bedoelt. En bovendien, het sluit precies aan bij het nieuwe werken. Ik zal het
even inleiden: de Protestantse Theologische Faculteit, ingetrokken in het
hoofdgebouw van de VU, heeft een net iets andere manier van flexwerken dan wij
van de faculteit Godgeleerdheid van de VU. Zij hebben wel flexplekken, maar
ieder groep van vier of vijf bureaus is in principe aan een sectie of een
ondersteunende afdeling. Zo’n groep noemen ze een “vlek”. Dat op zich is al interessant
– vroeger was een vlek iets wat je ofwel moest schoonmaken ofwel moest
wegwerken: ‘Even een vlekje wegwerken’. Maar nu komt het mooiste. Als je op je
werk komt en je “vlek” is al vol met collega’s, moet je dus naar een andere
vlek waar toevallig minder mensen werken dan er bureaus zijn. En hoe dat heet? “Vlekoverschrijdend
werkgedrag”! Het is maar dat u het weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten