Sinds het ‘nieuwe werken’ val ik af. Niet ongewenst, maar wel
ongepland, want ik doe niet aan een of ander dieet. Eerst kon ik het nog niet
helemaal geloven: in drie weken iets meer dan twee kilo! Normaal gesproken is
september juist een maand om flink aan te komen. De zomervakantie brengen wij
grotendeels wandelend en klimmend door. Schotland, Zwitserland, de Eiffel,
iedere heuvel moet beklommen worden. En dan komt september met zitten om te
mailen, zitten om je lessen voor te bereiden, zitten om artikelen te schrijven
en hooguit eens staan om college te geven. Dus kilo’s erbij.
Maar nu geheel anders. Nu hebben wij het ‘nieuwe werken’! En daarbij
loop je meer. Ik, tenminste. Veel meer, blijkt uit mijn metingen. Ik heb al
tweemaal een stappenteller meegenomen naar het werk en met het nieuwe werken
ben ik van een ‘zittende leefstijl’ (0-5000 stappen) bevorderd tot een ‘matig
actieve leefstijl’ (7500-10.000 stappen). Ik kwam doorgaans wel zo’n beetje aan
de 5000 stappen door van huis naar het station en van het station Zuid naar de
VU te lopen en vice versa, maar daarbovenop kwam niet veel. Met de lift naar de
veertiende verdieping, lopend naar het bureau, zitten en typen maar. Nu loop ik
de VU binnen, neem de twee trappen naar de theologieverdieping, loop de lange
gang door en kom bij de kamer waarin mijn kast staat. Daar zet ik mijn tas
neer, hang mijn jas op en ga op zoek naar een plek met computer – liefst in de
buurt van het kopieerapparaat of de koffieautomaat. Hoef ik niet zoveel te lopen.
En dan begint het, de laatste keer kwam ik boven de 3000 stappen
extra. Want hoe gaat dat? Je hebt een hok uitgekozen om in te gaan werken. In
dit geval een tweepersoonshok (niet zo claustrofobische als die eenpersoonshokken)
bij het kopieerapparaat, want ik moest nog wat artikelen scannen om voor de
studenten om Blackboard te zetten. Vanaf dit jaar doe ik alles digitaal: geen
kopietjes meer! Ik log in, computer en telefoon, en beantwoord wat mailtjes en
kom tot de ontdekking dat ik mijn agenda nog in mijn tas heb laten zitten.
Terug door de gang, om de hoek, langs het secretariaat – waar ik nog even mijn
postvakje controleer – naar de kast. Agenda meegenomen en – heel slim – ook
alvast het boek waaruit ik nog wat wilde lezen om te kijken of dat geschikt was
voor de colleges van blok 4. Terug op de werkplek. Afspraak gemaakt via de mail
met iemand en in de agenda geschreven.
Dan het scannen. Mijn kopietjes had ik alvast uitgezocht en
meegenomen, zo snugger was ik wel geweest. Maar bij het kopieerapparaat gekomen
kom ik erachter dat ik mijn usb-stick nog in mijn tas heb laten liggen. Terug
door de gang, om de hoek, lang het secretariaat – waar echt nog geen nieuwe
post in mijn postvakje lig – naar de kast. Usb-stick mee en terug naar het
kopieerapparaat. Scans gemaakt, via usb-stick op de werkcomputer gezet en met
enige welgekozen woorden onder de aandacht van de studenten gebracht via BB.
Dan dat boek wat ik nog wilde inzien. Shit, mijn leesbril ligt ook nog in mijn
tas! Moet ik dus ophalen, maar laat ik gelijk – heel slim – de kopietjes
meenemen en alvast in de kast leggen. Terug door de gang, om de hoek, langs het
secretariaat – u raadt het al: geen post – naar de tas in de kast. Intussen
zoveel dorst van het lopen gekregen, dat er eerst weer een kopje heet water
moet worden gehaald bij de automaat om daar zelf thee van te maken. Terug naar
de werkplek. Artikel gelezen, veel te technisch om voor dat bepaalde college te
gaan gebruiken, wel leuke info om in het achterhoofd te houden. Dat zou ik voor
dat ene artikel over Hebreeuwse hoofdstukindelingen kunnen gebruiken. Eigenlijk
kan ik beter gelijk even checken of dat bepaalde vers in Samuël inderdaad zo
vreemd is ingedeeld als de auteur zegt. Maar daarvoor heb ik een Hebreeuwse
Bijbel nodig en die staat... Terug door de gang, om de hoek, het secretariaat
ziet me alweer voorbijlopen...
Als dan mijn colleges beginnen, neem ik alles weer mee naar de kast.
Tenslotte wil ik de Hebreeuwse Bijbel, de leesbril en de agenda ook meenemen
naar college. En nog wat aantekeningen uit de kast. Heb ik alles? Het lijkt er
wel op. O nee, mijn usb-stick zit nog in die computer en die is nu weer vrij
voor anderen om te gebruiken. Op een holletje langs het secretariaat, de hoek
om en terug door de gang naar de flexibele werkplek. Gelukkig, het ding hangt
er nog! Terug door de gang, de hoek om, heeft iemand een grote map voor mij om
mijn hoofd achter te verbergen nu ik nóg een keer langs het secretariaat
moet???
Het nieuwe werken: je hoeft echt niet meer naar een sport of op fitness. Waar klagen we over?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten